Welkom bij Italibro, de site voor liefhebbers van Italiaanse literatuur. Je vindt hier een overzicht van enkele bekende en minder bekende Italiaanse schrijvers en hun boeken. Onder de titel Regionale vind je een overzicht van titels per regio. Op zoek naar een roman die zich afspeelt in pakweg Toscane? Dan vind je bij Italibro wat je zoekt.
Nieuws over verwachte Italiaanse boeken en de laatste recensies vind je meteen onder dit bericht. Meer recensies zijn te vinden bij De wraak van de dodo.
Alvast veel leesplezier gewenst!
Arriverderci,
Jeroen
Italibro
Over Italiaanse schrijvers
Stefano Massini - Er is iets met de Lehmans
"Zoon van een veehandelaar,
besneden Jood,
met een enkele koffer naast zich
staat hij zo stijf
als een telegraafpaal
op kade number four in de haven van New York."
Zo luidt de eerste zin van Er is iets met de Lehmans. Stefano Massini vertelt het verhaal van de Lehman Brothers, van de eerste stap op Amerikaanse bodem tot en met de bittere ondergang van de megabank in 2008 (al is tegen dan geen enkele Lehman er nog actief). De familiegeschiedenis, vol joodse gebruiken en memorabele personages, loopt parallel met de wereldgeschiedenis van de laatste anderhalve eeuw: een burgeroorlog en twee wereldoorlogen, industrialisatie en de beurscrash van 1928. De stijl is apart, met veel herhalingen. De verzen die geen verzen zijn lezen zeer vlot, maar misschien net daardoor lijkt het geheel wat te vluchtig en te vrijblijvend.
besneden Jood,
met een enkele koffer naast zich
staat hij zo stijf
als een telegraafpaal
op kade number four in de haven van New York."
Zo luidt de eerste zin van Er is iets met de Lehmans. Stefano Massini vertelt het verhaal van de Lehman Brothers, van de eerste stap op Amerikaanse bodem tot en met de bittere ondergang van de megabank in 2008 (al is tegen dan geen enkele Lehman er nog actief). De familiegeschiedenis, vol joodse gebruiken en memorabele personages, loopt parallel met de wereldgeschiedenis van de laatste anderhalve eeuw: een burgeroorlog en twee wereldoorlogen, industrialisatie en de beurscrash van 1928. De stijl is apart, met veel herhalingen. De verzen die geen verzen zijn lezen zeer vlot, maar misschien net daardoor lijkt het geheel wat te vluchtig en te vrijblijvend.
Andrea Camilleri - Net van bescherming
Hoera, Montalbano is terug! Sinds uitgeverij Prometheus het zeven jaar geleden voor bezien hield, bleef het stil rond de eigenzinnige Siciliaanse commissaris - een enkele verhalenbundel niet te na gesproken. Maar nu is hij dus écht terug, met een volwaardig boek, en wel bij zijn oude vertrouwde uitgever Serena Libri.
Net van bescherming is de vijfentwintigste Montalbano. Camilleri was tweeënnegentig toen hij dit boek schreef, of beter: dicteerde, want de man is zo goed als blind. 25 boeken, 92 jaar: redenen genoeg om te vrezen voor enige sleet op de formule. Maar niet getreurd: de vrees blijkt ongegrond. Camilleri is zelfs helemaal mee met de problemen van deze tijd.
En toch beginnen ook bij Montalbano de jaren te wegen. De jeugd met hun vet coole taaltje en hun leven in een digitale wereld verbazen hem. "Ze waren in staat om hun aandacht tegelijkertijd op duizend verschillende prikkels te richten, muziek, beelden, woorden, geluiden, symbolen, klanken. Het leek of die kinderen alles met groot gemak konden opzuigen, misschien was dat alleen oppervlakkig zo, maar dan wel een enorm oppervlak, wereldwijd, het oppervlak van de hele aarde." Het stemt Montalbano niet somber, integendeel. "Diep van binnen dacht hij dat deze jongeren over honderd jaar misschien beter zouden zijn dan hoe mannen van zijn leeftijd waren."
Verder blijft Montalbano een meester in het naar zijn hand zetten van moeilijke situaties. Medestanders gunt hij graag een succesje, tegenstanders kunnen maar beter op hun hoede zijn voor zijn lepe trucjes. Wie goed of slecht is, hangt enkel af zijn rechtvaardigheidsgevoel. Een kleine misdadiger kan er soms goed vanaf komen, als er maar een andere, slechtere zondebok in de buurt is. Soms blijft de waarheid maar beter in het duister, zegt hij in de allerlaatste woorden van het boek.
Montalbano wordt wel eens de Italiaanse Maigret genoemd. De stijl is even sober, de plot even geraffineerd. Maar Montalbano is beter omringd met opmerkelijke nevenfiguren, en er kan al eens gelachen worden. De hemel zij geprezen dat de gedoodverfde mevrouw Montalbano, de licht ontvlambare Livia, niet evenzeer op de achtergrond blijft als mevrouw Maigret.
Net van bescherming is de vijfentwintigste Montalbano. Camilleri was tweeënnegentig toen hij dit boek schreef, of beter: dicteerde, want de man is zo goed als blind. 25 boeken, 92 jaar: redenen genoeg om te vrezen voor enige sleet op de formule. Maar niet getreurd: de vrees blijkt ongegrond. Camilleri is zelfs helemaal mee met de problemen van deze tijd.
Arme zee! Natuurlijk zou die van dat beetje vuilnis niet ernstig te lijden hebben in vergelijking met wat er dag in dag uit in terechtkwam: plastic, giftig afval, de overloop van het riool. Maar de zee had zeker meer geleden onder de duizenden en duizenden wanhopige lichamen van verdronken mensen die hadden gehoopt de Italiaanse kust te bereiken om te ontkomen aan oorlogen of om hun brood te kunnen verdienen.
En toch beginnen ook bij Montalbano de jaren te wegen. De jeugd met hun vet coole taaltje en hun leven in een digitale wereld verbazen hem. "Ze waren in staat om hun aandacht tegelijkertijd op duizend verschillende prikkels te richten, muziek, beelden, woorden, geluiden, symbolen, klanken. Het leek of die kinderen alles met groot gemak konden opzuigen, misschien was dat alleen oppervlakkig zo, maar dan wel een enorm oppervlak, wereldwijd, het oppervlak van de hele aarde." Het stemt Montalbano niet somber, integendeel. "Diep van binnen dacht hij dat deze jongeren over honderd jaar misschien beter zouden zijn dan hoe mannen van zijn leeftijd waren."
Verder blijft Montalbano een meester in het naar zijn hand zetten van moeilijke situaties. Medestanders gunt hij graag een succesje, tegenstanders kunnen maar beter op hun hoede zijn voor zijn lepe trucjes. Wie goed of slecht is, hangt enkel af zijn rechtvaardigheidsgevoel. Een kleine misdadiger kan er soms goed vanaf komen, als er maar een andere, slechtere zondebok in de buurt is. Soms blijft de waarheid maar beter in het duister, zegt hij in de allerlaatste woorden van het boek.
Montalbano wordt wel eens de Italiaanse Maigret genoemd. De stijl is even sober, de plot even geraffineerd. Maar Montalbano is beter omringd met opmerkelijke nevenfiguren, en er kan al eens gelachen worden. De hemel zij geprezen dat de gedoodverfde mevrouw Montalbano, de licht ontvlambare Livia, niet evenzeer op de achtergrond blijft als mevrouw Maigret.
Recensie: Lijken in de kast
Na De galerijflat is Lijken in de kast het tweede deel in een reeks misdaadromans van Francesco Recami. Een amusant en verrassend boek.
Lees de recensie van Lijken in de kast bij De wraak van de dodo.
Lijken in de kast is uitgegeven bij Serena Libri (isbn 9789076270951), in België verdeeld door EPO.
Lees de recensie van Lijken in de kast bij De wraak van de dodo.
Lijken in de kast is uitgegeven bij Serena Libri (isbn 9789076270951), in België verdeeld door EPO.
Verwacht: Lijken in de kast
In september verschijnt bij Serena Libri het vervolg van De galerijflat van Francesco Recami.
Amedeo Consonni van nr. 8, hoewel gesteld op moordzaken, krijgt tegen zijn zin drie skeletten op zijn bord. En hij lijkt een verhouding te hebben met Angela van nr. 11. Of zit hij ook achter de 35 jaar jongere Erika aan?
De miezerige juffrouw Mattei-Ferri weet het vanachter de gordijnen: mannen denken maar aan één ding. Hoewel, De Angelis is helemaal ondersteboven van een BMW Z3 coupé, 3.2 liter motor, 24 kleppen, 280 km, allemachtig. Hij gaat er stiekem mee vandoor. En Enrico, de kleinzoon van Amedeo, is zijn Bubu kwijt.
Bron: Serena Libri
Amedeo Consonni van nr. 8, hoewel gesteld op moordzaken, krijgt tegen zijn zin drie skeletten op zijn bord. En hij lijkt een verhouding te hebben met Angela van nr. 11. Of zit hij ook achter de 35 jaar jongere Erika aan?
De miezerige juffrouw Mattei-Ferri weet het vanachter de gordijnen: mannen denken maar aan één ding. Hoewel, De Angelis is helemaal ondersteboven van een BMW Z3 coupé, 3.2 liter motor, 24 kleppen, 280 km, allemachtig. Hij gaat er stiekem mee vandoor. En Enrico, de kleinzoon van Amedeo, is zijn Bubu kwijt.
Bron: Serena Libri
Abonneren op:
Posts (Atom)