Recensie: Het kwaad vergeet niet

Twee boeken had Roberto Costantini tot nu toe geschreven over commissaris Balistreri (Jij bent het kwaad en De wortels van het kwaad). In het tweede deel kwam hij al terug op een moord uit het eerste deel, om er een nieuwe twist aan te geven. Maar hij voegde er ook een nieuw verhaal aan toe, over de jonge Balistreri die opgroeide in Libië toen het land nog een Italiaanse kolonie was. Ook over die jaren - de jaren zestig - viel er veel te vertellen: een internationaal politiek complot werd gesmeed, Balistreri vormde een boevenclubje met zijn boezemvrienden, en zijn moeder stierf een verdachte dood. Het gaf toen allemaal een wat overladen en onafgewerkte indruk, maar nu blijkt waarom: Costantini spaarde de grote apotheose voor deel drie: Het kwaad vergeet niet.

Voor de nieuwe lezers (en ook wel voor het leesgemak van de oude lezers) herhaalt Costantini Balistreri's familiegeschiedenis. Dubbel werk, zou je denken, maar het geeft alle eerdere verhaallijnen een plaatsje in het geheel. Oude demonen én oude vrienden blijven Balistreri achtervolgen, hoezeer hij zich ook in zijn fin-de-carrière-bureau tracht op te sluiten. Eigenlijk zou je de hele reeks nog eens moeten lezen om te zien hoe al die lijnen samenkomen in deze thriller vol spanning, verraad en complottheorieën. Een indrukwekkende prestatie van Roberto Costantini.

Bespreking via De wraak van de dodo.