Recensie: Van acquit

Nostalgie komt al eens met een lach en een traan, en dat is niet anders in Van acquit. Niets is zeker, zo blijkt, en een richting kiezen in het leven is niet evident. Soms loopt het goed, soms stel je achteraf vast dat het niet de goede keuze was. Pietro Grossi bevestigt na Vuistslagen zijn grote literaire talent.

Recensie: De wraak van de dodo